چسب پوشش سه لایه پلی‌اتیلن لوله‌های فولادی

به منظور دست‌یابی به بهترین حفاظت خوردگی از لوله فولادی، پوشش مذکور باید چسبندگی مناسبی به لوله داشته باشد. چسبندگی مناسب باعث می‌شود تا بتواند تنش‌هایی را که از بیرون یا از داخل لوله (مانند انبساط و انقباض ناشی از تغییر دما) ایجاد می‌شود، بخوبی به لایه خارجی پلی‌اتیلن انتقال دهد و از ایجاد تنش در سطح مشترک لوله و لایه اپوکسی و به‌دنبال آن جدایش پوشش سه لایه پلی‌اتیلن از لوله جلوگیری نماید. اما طبق گزارشاتی كه در داخل و خارج كشور انتشار يافته، مشخص شده كه پوشش سه لایه پلی‌اتیلن، اغلب طی مدت زمان نسبتاً كوتاهی (كم‌تر از پنج سال) پس از نصب و قرار گرفتن در سرويس از سطح لوله جدا می‌شود و بدين خاطر نگرانی‌هايی در خصوص وقوع زود هنگام پديده خوردگی فلز لوله به‌وجود آورده است.

یكي از مشكلات شناخته‌شده پوشش‌های سه لایه پلی‌اتیلن، چسبندگی كم پوشش به سطح فلز مى‌باشد. لذا برای بهبود چسبندگی و محافظت از خوردگی، معمولاً از يك لايه رزين اپوكسی در زير پوشش پلي‌اولفين استفاده مي‌نمايند. گرچه چسبندگی اپوكسی به سطح فلز خوب است، ليكن چسبندگی آن به پلی‌اولفين بسيار ضعيف است. عموماً برای رفع اين مشكل از يك لايه چسب بر پايه پلی‌اتيلن مالئيکه بين لايه اپوكسی و پلی‌اتیلن بيرونی استفاده مي‌شود تا چسبندگی پوشش پلی‌اتیلن سنگین به لوله فولادی و پوشش اپوکسی با سازگار شدن از جهت قطبیت به‌وجود آید. چسب فوق باید از یک سو با روکش پلیمری (غیر قطبی) و از سوی دیگر با لایه زیرین اپوکسی (قطبی) سازگار باشد.